|
|
|
|
 |
| BİR FİLM SEYRETTİM |
Geçen gün bir film seyrettim. '2008 yılı yapımı; adı da: Çizgili Pijamalı Çocuk. Çok değişik konusu olan bir o kadar da göndermek istediği taraflara sıkı gönderiyor. Filmde herşey çok açık, keskin anlatılıyor. İkilem gibi olaylara çok az rastlanılıyor. Konu II. Dünya Savaşında Almanya' da geçiyor. Aslında bu filmde bence zalimliği çocuk gözüyle betimliyor. Sonra filmin sonun da fonda ebeveynlerin haykırışlarını, veryanslarını duyuyoruz. Küçük bir çocuğun babasının işi dolayısıyla Almanya'nın kırsalına taşınıyorlar. Orda çalışma kampının silüetini, odasındaki pencereden görüyor. Tüten bacalardan gelen kokuyu, evlerinden hissederek, çok büyük merakla çevreyi araştırmaya koyuluyor. Bir de ne görsün evlerinden birkaç kilometre ötede, çitlerle çevrili, yetmeyip, babasının asker arkadaşlarının nöbet tuttuğu bir arazi. Biraz daha yaklaşınca, küçük bir çocuk görüyor. Kendisi gibi top oynamadığını görüyor, giyinmediğini görüyor. Çizgili bir pijama, oyuncak olarak, el arabası taş taşıyor. Halen oyun sanıyor. Ta ki filmin sonuna gelindiğinde oyun değilde; dışlanmışlığın, pijama rengi gibi bir duvar ördüğünü anlıyor. En sonunda, arkadaşının babasını aramak için, tel duvardan geçip, arkadaşının kendisine verdiği üniformayı gizli bir köşede giyinerek, kampta gezintiye çıkıyorlar. Buraya kadar anlatılan olaylardan hiçbirinden ailesinin haberi yok. Arama esnasında, temiz olmadığını söyleyen bir grup eli silahlı askerler, çalışma kampındaki insanları tıkış- mıkış toplu olarak çıplak halde banyoya sokuyorlar. Üsteki kapak açılıp, gaz verilince, hepsi eşitleniyor. En son anda aile panikliyor. Çocuklarının izlerini sürerek kampa geliyorlar, elbiselerini buluyorlar. Niye paniklediğini anlamadım. Aslında, kampta kötü birşey yapılmıyor ki(!) Sadece insanların rızasını almadan ağır işlerde çalıştırılıp, temizlik için topluca banyoya sokuluyor. Sonra da ölüleri fırınlarda yakıyorlar. Neden fırın, belki burda ki insanlar gömülmek istiyorlar. İşte insanların rızası alınmadan gerçekleşen bir başka olay. İçerdeki olayların , kendi çocuklarının başına gelen ailenin bireyleri, üzüntülerini anlatmak için sesli şarkı söylüyorlar. Pardon biz buna kısaca veryansın diyoruz. Niye ki zalimliği başkasına uygularken hiçbir problem olmuyor da, ucu sana dokununca mı problem oluyor ? Fena mı işte bütün taraflar eşitlenmiş oluyor...
|
|
|
|
